ใน พ.ศ. 2499 เวสต์ได้เข้าทำงานที่สถานที่ทดลองทางเรือที่ดอลเกริน รัฐเวอร์จิเนีย (Dahlgren, Virginia) (ปัจจุบันคือศูนย์สงครามผิวน้ำทางเรือ (Naval Surface Warfare Center)) โดยเป็นผู้หญิงผิวดำคนที่สองที่ได้ถูกจ้างและเป็นหนึ่งในลูกจ้างผิวดำเพียงสี่คนเท่านั้น[7][5][2] เวสต์ทำงานเป็นนักเขียนโปรแกรมที่ศูนย์สงครามผิวน้ำทางเรือ กองดอลเกริน (Naval Surface Warfare Center Dahlgren Division) ให้กับคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่และเป็นผู้จัดการโครงการระบบประมวลผลข้อมูลสำหรับใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลจากดาวเทียม[12] ในเวลาเดียวกัน เวสต์ได้รับปริญญาโทใบที่สองในสาขารัฐประศาสนศาสตร์จากมหาวิทยาลัยโอคลาโฮมา[6]

ในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1960 เธอได้มีส่วนร่วมในงานศึกษาดาราศาสตร์ที่ชนะรางวัลซึ่งพิสูจน์ถึงความสม่ำเสมอของการเคลื่อนที่ของดาวพลูโตเมื่อเทียบกับดาวเนปจูน[13] ต่อจากนั้นเวสต์ได้เริ่มวิเคราะห์ข้อมูลจากดาวเทียม โดยเฉพาะดาวเทียมวัดระดับความสูงเช่นจีออส 3 (GEOS 3) เพื่อก่อร่างตัวแบบสำหรับรูปทรงของโลก เธอได้มาเป็นผู้จัดการโครงการดาวเทียมเรดาร์วัดระดับความสูง (radar altimeter) ซีแซท (Seasat) ซึ่งเป็นดาวเทียมดวงแรกที่สามารถรับรู้มหาสมุทรจากระยะไกลได้[14][15] เวสต์ทำงานเกินเวลาอย่างสม่ำเสมอทำให้เวลาประมวลผลของทีมของเธอลดลงกว่าครึ่งหนึ่ง[7] เธอได้ถูกเสนอชื่อสำหรับเหรียญสรรเสริญใน พ.ศ. 2522[16]

จากช่วงกลางคริสต์ทศวรรษ 1970 ถึงคริสต์ทศวรรษ 1980 เวสต์ได้เขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ไอบีเอ็ม 7030 สเตรตช์ (IBM 7030 Stretch) สำหรับการคำนวณได้อย่างแม่นยำมากขึ้นเพื่อสร้างตัวแบบของรูปทรงของโลก ซึ่งเป็นทรงรี (Earth ellipsoid) ที่มีลูกคลื่นอยู่ด้วย นามว่าจีออยด์[8] การสร้างตัวแบบของศักย์ทางภูมิศาสตร์ (geopotential) ให้มีความแม่นยำสูงทำให้เธอต้องใช้ขั้นตอนวิธีที่ซับซ้อนเพื่อเผื่อสำหรับการแปรผันของแรงโน้มถ่วง แรงน้ำขึ้นลง และแรงอื่น ๆ ซึ่งบิดเบือนรูปทรงของโลก เวสต์กล่าวในอัตชีวประวัติของเธอถึงปัญหาที่ซับซ้อนต่าง ๆ ที่เธอได้แก้ไป ซึ่งยากเกินไปสำหรับสมาชิกคนอื่น ๆ ในทีม[9] ตัวแบบของเวสต์ได่กลายมาเป็นรากฐานสำหรับระบบกำหนดตำแหน่งบนโลก (จีพีเอส) ในที่สุด[13]

ใน พ.ศ. 2529 เวสต์ได้เผยแพร่เอกสารรายงานทางเทคนิค 51 หน้า Data Processing System Specifications for the Geosat Satellite Radar Altimeter จากศูนย์อาวุธผิวน้ำทางเรือ (Naval Surface Weapons Center) (NSWC) คู่มือนี้สำหรับอธิบายวิธีการเพิ่มความแม่นยำในการประมาณค่าความสูงของจีออยด์และการเบี่ยงเบนแนวดิ่ง (vertical deflection) ซึ่งเป็นองค์ประกอบสำคัญของวิชาภูมิมาตรศาสตร์ดาวเทียม[2] โดยสามารถบรรลุผลนี้ได้ผ่านการประมวลผลข้อมูลที่ได้มาจากวิทยุวัดระดับความสูงที่อยู่บนดาวเทียมจีออแซท (Geosat) ที่ขึ้นวงโคจรไปเมื่อวันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2527[11]

เวสต์ยังคงทำงานที่ดอลเกรินต่อไปอีก 42 ปี ก่อนที่จะเกษียณอายุไปใน พ.ศ. 2541[7] หลังจากเกษียณอายุแล้วเธอได้สำเร็จปรัชญาดุษฎีบัณฑิตสาขารัฐประศาสนศาสตร์ที่เวอร์จิเนียเทค